هر چه کنی به خود کنی
> إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا
(اسراء / ۷)
🌸 «اگر نیکی کنید، به خود نیکی کرده‌اید، و اگر بدی کنید، باز هم به خود بدی کرده‌اید.»
روزی نجار سالخورده‌ای پس از سال‌ها کار و تلاش، تصمیم گرفت بازنشسته شود.
صاحب‌کارش از شنیدن این خبر ناراحت شد و با مهربانی از او خواست آخرین خانه را برایش بسازد.
نجار پذیرفت، اما چون دیگر دلش با کار نبود، با بی‌میلی و بی‌دقتی مشغول ساخت شد.
مصالح نامرغوب به کار برد و فقط می‌خواست کار را زودتر تمام کند.
وقتی خانه آماده شد، صاحب‌کار کلید آن را به دستش داد و گفت:
«این خانه هدیه‌ای است از طرف من به تو، برای سال‌های خدمت و صداقتت.»
نجار شوکه شد…
از شرم سرش را پایین انداخت.
اگر می‌دانست این خانه قرار است برای خودش باشد، با عشق و دقت می‌ساخت…
💭 این همان حکایت زندگی ماست.
هر روز، خانه‌ای می‌سازیم به نام زندگی.
با رفتارها، تصمیم‌ها، و انتخاب‌هایمان مصالح آن را شکل می‌دهیم.
اما گاهی بی‌دقت، خسته یا بی‌حوصله، دیوارهایش را سست می‌چینیم —
تا روزی که درمی‌یابیم در همین خانه‌ای باید زندگی کنیم که خودمان ساخته‌ایم…
🌿 پس با عشق بساز،
با ایمان و نیت پاک،
که هر ضربه‌ی چکش امروزت، فردای تو را می‌سازد.
تو نجار زندگی خودت هستی…
و خدا ناظر مهربانی است که می‌بیند چگونه می‌سازی