ای امید غنچه ها

من تورا ندیده ام

باغبان پیر ما

صبر کن نرو نرو

ای امید غنچه ها

بی تو خشک می شود

چشمه های آسمان

بی تو خنده می رود

از لب ستارگان

لحظه ای درنگ کن

من تورا ندیده ام

ای امید زندگی

عشق جانان ریشه دارد در دل از روز الست

عشق را انجام نبود چون ورا آغاز نیست

ساکنان در میخانؤ عشقیم مدام

از ازل مست از آن طرفه سبوئیم

جلوؤ دلدار را آغاز و انجامی نباشد

عشق بی پایان ما جز آن چرا و چون نداند

ما زادؤ عشقیم و پسر خواندؤ جامیم

در مستی و جانبازیِ دلدار، تمامیم